"privacy" bij botje begraven?

Gisteren sloeg Byr het ontbijt over. Hij was verder speels en opgewekt. Ik keek het even aan en in de loop van de middag gaf ik hem een stukje gedroogde runderlong. Vindt hij normaal jammie. Ik hield hem in de gaten omdat ik wilde zien of hij het opat of niet. Byr liep weg en ik volgde hem 'discreet' op een meter of 6. Hij bleef maar ronddreutelen in alle bosjes en uiteindelijk kwam hij met het stukje long in de bek bij me zitten. Hij zette er niet enthousiast z'n tanden is zoals gewoonlijk maar ik mocht het hem wel stukje voor stukje voeren, lolol. (dat doe ik maar 1x he ;) )

Is het not done om te spioneren waar een hond z'n lekkers begraaft? Voelt een hond dat zo? Wat ik overigens wel heel goed zou kunnen begrijpen hoor.

(btw, 's avonds was zijn eetlust weer helemaal terug hoor. De voerbak werd 3x gecheckt of hij, echt, écht wel leeg was)

Mijn hond wil zijn botten nog wel onder mij begraven, vannacht had hij er ook een onder mijn deken verstopt. Ik heb wel 2 honden dus misschien dat het verschil maakt. Maar hier gaat het zeker niet op dat hij ze in privacy wil begraven. Ik zoek juist ook vaak een plekje mee voor hem, hij kan soms 20 minuten in de kamer rondlopen met zijn botje zonder dat hij een plekje vind. Uit frustratie kan hij dan ook gaan piepen en dat vind ik zielig dus gaan we samen zoeken naar een goed plekje. Als het botje eenmaal verstopt ligt is Gruul ook weer helemaal zen.

Ik denk ook wel dat dit per hond verschillend kan zijn.

Mijn herder verstopte zijn knoken ook altijd vanachter in de tuin, liefst uit het zicht . 

Dan s nachts wilde hij persé de tuin in, en wist verdorie goed in het donker wáár het begraven lag. Hoorde hem smakelijk smakken en knagen dan vanuit mijn bed, aan een half rotte knook. Smakelijk